Styl pałacowy we wnętrzu

Styl pałacowy zachwyca luksusem, bogactwem i przepychem. Ten obszar nie jest połączony z naprawami budżetu. Jeśli właściciel planuje ucieleśnić elementy dekoracji pałacu we wnętrzu, będzie musiał w to dużo zainwestować. Dekoracja będzie uderzająca w zakresie i przepychu, przepełniona wyszukanymi szczegółami. Styl pałacowy organicznie wygląda we wnętrzach rezydencji, domków, wiejskich posiadłości. Trudniej jest wcielić go w dekorację miejskiego mieszkania, ponieważ brak miejsca był nieznany osobom koronowanym. Porozmawiajmy o cechach charakterystycznych stylu pałacu i możliwościach jego realizacji.

O stylu

Styl pałacowy to kierunek, w którym projektowano rezydencje królów i szlachty w Europie w XVII-XVIII wieku. To oznaczało początek imperium, baroku, rokoka i utrwaliło się w klasycyzmie. Pojawienie się tego kierunku nastąpiło na końcu jednej z największych epok w historii kultury Europejczyków - renesansu. Założyciel stylu pałacowego uważany jest za króla Ludwika XIV. Zwolennik monarchii absolutnej i wyznawca boskiej natury władzy królewskiej, nie wziął pod uwagę państwowych pieniędzy, które wydano na zaprojektowanie jego luksusowych apartamentów. Ludwik szczerze wierzył, że państwo i król - jedna całość, a mężczyzna z „niebieską krwią” wymaga specjalnego komfortu. I warto tutaj zauważyć ten zły smak i nie pachnieć: wszystkie wnętrza były organiczne, ozdobne, ale w dekoracji panowała równowaga. Louis osiadł na tronie francuskim przez długi czas - prawie 72 lata. W tym czasie król otoczył się luksusem i wzniósł więcej niż jeden letni pałac, gdzie został usunięty z orszaku swojej świty podczas reszty bogatego życia metropolitalnego. Ustawienie obejmowało sztukaterie, złocenia, intarsje z drogimi kamieniami, luksusowe tkaniny, rzeźby, drogie obrazy i gobeliny, rzadkie gatunki drewna w meblach, polerowany kamień w dekoracji. Styl pałacowy przejawiał się nie tylko we wnętrzu, znalazł miejsce dla siebie w architekturze, ostatecznie dając początek imperialnemu kierunkowi (imperium). Na zewnątrz pałace zdobiły liczne elementy dekoracyjne, które harmonijnie współgrały z fantazyjnym ozdobnikiem na otwartych trawnikach, ogrodach zimowych (z drzewami cytrusowymi) i „zielonych” labiryntach, w których szlachta oddawała się zabawom dla dzieci. Z biegiem czasu ten bogaty styl nabierał coraz bardziej dziwacznych form. Równowaga estetyczna zaczęła się gubić w nadmiernej sytości i sytości, aż do baroku.

Styl pałacowy jest odpowiedni dla bogatych ludzi, którzy chcą podkreślić swój wewnętrzny status i pozycję w społeczeństwie. Kierunek jest trudny do samodzielnego wdrożenia. Ci, którzy mogą sobie pozwolić na duże wydatki, raczej nie zaczną tynkować ścian w ich własnej rezydencji, zabrudzonych uszami w farbie i farbie. Osoba zamożna zatrudni profesjonalnego projektanta, więc artykuł ma charakter wprowadzający. Łatwo jest znużyć się stylem pałacu, zwłaszcza w nowoczesnych realiach, kiedy minimalizm jest uważany za koronę pomysłów projektowych. Kierunek jest jego całkowitym przeciwieństwem, maksymalizmem w czystej formie. Styl pałacowy jest pamiętany, wpisany w świadomość przeciętnego człowieka, jako coś zaskakującego, podobnego do eksponatu muzealnego. Chcesz podziwiać drogie otoczenie, ale życie w nim jest bardzo trudne. Jeśli chcesz zaimponować swoim gościom podczas uroczystych przyjęć, prawdopodobnie lepiej nie szukać kierunku dekoracji wnętrz.

Cechy i cechy charakterystyczne

Dla stylu pałacu charakterystyczne są następujące cechy:

• Odmowa połączonych pomieszczeń. Zgodnie z prawami stylu pałacu, każdy pokój jest zaprojektowany do określonych celów i nie można go ze sobą mieszać. Wyjątkiem może być tylko salon połączony z jadalnią.
• Styl pałacowy nie nadaje się do małych pomieszczeń. Pokoje powinny mieć duże powierzchnie z wysokimi sufitami, szerokimi otworami okiennymi i drzwiowymi.
• W autentycznych pałacach muszą znajdować się schody, apartament i galerie ozdobione portretami.
• Obfitość światła. Duże przestrzenie wymagają użycia nie tylko masywnych żyrandoli sufitowych, ale także podłóg, lamp stołowych i kinkietów.
• Wykorzystanie obrazów (głównie portretów i scen z życia szlachty) oraz wykorzystanie malarstwa artystycznego.
• Fretwork Ozdabia sufity, ściany, cokoły, kominki. Fretwork nadaje finezji pokoju, hojności i wyjątkowej elegancji.
• Ciężkie, całościowe meble, wykonane z litego drewna. Jego powierzchnie zdobią rzeźby, inkrustowane kamieniami.

Warto również wziąć pod uwagę, że nowoczesne urządzenia gospodarstwa domowego będą musiały być starannie zamaskowane, ponieważ w ogóle nie pasują do wnętrz pałaców.

Zakres kolorów

Kolorystyka pałacowego stylu zawsze opiera się na biało-brązowej, a dokładniej na jego „złotej” wariacji. Rozcieńcz meble o delikatnych pastelowych odcieniach: żółty, szary, brzoskwiniowy, różowy, turkusowy, niebieski, terakota, orzech, oliwka, viridian, pszenica, jadeit. Plamy z królewskiego błękitu, czerwonego wina i ciemnej czekolady są używane w strefach akcentowych.

Wykończenie: metody i materiały

Do dekoracji używaj tylko drogich, naturalnych materiałów: kamienia, drewna, tekstyliów. Aby stylizować pokój prostym tynkiem, nie zadziała. Wspaniałe wnętrza będą wymagały dużych inwestycji. Oczywiście możesz używać sztucznych odpowiedników, ale wtedy sytuacja będzie w dużej mierze podobna do współczesnej klasyki. Osoby koronowane nie tolerowały imitacji i podróbek. Warto również wziąć pod uwagę, że we wnętrzach znajduje się wiele pięknych i rzeźbiarskich elementów. Jeśli figurki można kupić w zwykłych sklepach, będziesz musiał zaprosić profesjonalnego artystę lub rzeźbiarza do pomalowania ścian lub zaprojektowania ich za pomocą płaskorzeźb lub płaskorzeźb. Możliwe jest narysowanie prostego ornamentu za pomocą szablonów, ale trudno będzie opanować wspaniałe sceny przedstawiające mnóstwo ludzi lub boskich istot.

Ściany

Do dekoracji ścian zaleca się zastosowanie malarstwa dekoracyjnego. Jej rysunek powinien być kontynuacją sztukaterii sufitu i delikatnie zarysować duże elementy: obrazy, lustra, kinkiety. Możesz również użyć drogiej tapety z ozdobnymi wzorami na gładkiej, jedwabnej powierzchni. Warto wziąć pod uwagę, że taka powłoka jest uważana za świetny „odpylacz”, więc będzie musiała być regularnie odkurzana. Tapeta nadaje się jednak tylko do małych pomieszczeń (przedszkole, sypialnia, gabinet). W jadalni, salonie lub przestronnym hallu ściany są ozdobione malowanymi lub drewnianymi wstawkami, które występują na przemian z pilastrami lub kolumnami, wykończone są teksturowanym tynkiem weneckim i ozdobione lustrzanymi panelami składającymi się z fragmentów w kształcie rombu.

W malarstwie ściennym najlepszym rozwiązaniem byłby motyw kwiatowy. Kwiatowy ornament doskonale komponuje się z meblami z ciemnego drewna i lekkim stiukiem na suficie.

Paul

W autentycznych wnętrzach podłoga jest kamienna. Polerowany marmur lub granit o złożonym wzorze będzie trwał ponad kilkanaście lat i wytrzyma próbę tańca towarzyskiego. Jednak w nowoczesnych wnętrzach pałacu coraz częściej stosuje się podłogi samopoziomujące. Dla trwałości nie jest gorszy od kamienia, a każdy obraz może być nałożony na powierzchnię na życzenie klienta. Czasami podłogi pokryte są drogim parkietem, którego fragmenty ponownie składają się w oryginalny wzór. Środek obrazu pokrywa się ze środkiem pokoju.

Sufit

Przestrzeń sufitu jest bogato zdobiona sztukaterią, kesonami, malarstwem dekoracyjnym, rozetami, gzymsami, listwami i indywidualnymi fragmentami ozdób florystycznych. Aby zakończyć powierzchnię wybierz biały tynk. Na jasnym tle wyróżniają się liczne elementy dekoracyjne. Jeśli pozłacane części są używane do dekoracji ścian, to ta sama powłoka zdobi powierzchnię sztukaterii na suficie. Tkanina napinająca jest używana tylko w nowoczesnych odmianach stylu. Dla autentycznego wyposażenia pokrycie nie jest w ogóle odpowiednie. Chociaż płótno ma ładny połysk i może odtwarzać dowolny wzór. Sztukateria gipsowa może być wykonana samodzielnie, jeśli zaopatrzysz się w formy - specjalne formy do odlewania poszczególnych fragmentów.

Oświetlenie - wybierz światła

Duże przestrzenie wymagają obfitego oświetlenia. Światło będzie odtwarzane i wielokrotnie odbijane na powierzchniach lustra i złoconych elementach, osadzone w małym rozproszeniu przelewów na jedwabnych i aksamitnych fałdach tkanin. Ponieważ okna są zasłonięte grubymi zasłonami, w pokojach jest mało naturalnego światła. Jest to więcej niż rekompensowane przez wielowarstwowe wiszące żyrandole z kryształu, ozdobione wisiorkami. Materiał ten tworzy fascynującą atmosferę, ponieważ światło lamp jest wielokrotnie odbijane i załamywane przez drobne szczegóły. Nawet w skromnie urządzonych pokojach żyrandole z kryształu niosą nuty powagi i luksusu. Jeśli pokój jest duży (jadalnia, salon), a następnie na całym obwodzie, zdobią go te same kinkiety ścienne imitujące świeczniki. W naprawdę ogromnych pomieszczeniach kilka masywnych żyrandoli jest zawieszonych na suficie w równych odstępach od siebie, zachowując symetrię. Na powierzchni cokołów, biurek, toaletek, stołów ustawia się je za pomocą lamp lub świeczników.

Wybór mebli

Meble wybierają masywne cenne lasy. Niektóre elementy wykonane są z kamienia naturalnego (blatu). Meble tapicerowane tapicerowane żakardem, jedwabiem, aksamitem, welurem. Dwa ostatnie rodzaje tkanin pozwalają na uzyskanie głębokiego i bogatego odcienia. Krawat „powóz” obwiązany tapicerką. Fasady szafek, komoda, szafki nocne obficie ozdobione rzeźbami, fryzami, inkrustowane kamieniami. Wskazane jest używanie antycznych mebli, które do dziś żyją w doskonałym stanie. Alternatywnie możesz skorzystać z jednej z technik sztucznego starzenia się powierzchni drewnianych. Okucia (uchwyty, zatrzaski) są ozdobione złotym liściem.

Akcesoria, tkaniny i wystrój pokoju

Ściany zdobią obrazy w ramach złoconej bagietki. Możesz tworzyć stare obrazy za pomocą techniki craquelure. Nie mniej luksusowe ramy ozdabiają lustra. Wnętrze zdobią sztukaterie, płaskorzeźby, gobeliny, panele lub freski. Drzwi i okna ozdobione są wstawkami witrażowymi. W przestronnych pokojach podkreślają tylko elegancję wzornictwa, aw małych pomieszczeniach (korytarz lub korytarz) staną się centrum stylistycznym. Zasłony z drogich, gęstych tkanin (brokat, aksamit) ozdobione są lambrekinami i podwiązkami z frędzlami. I kurtyna nie tylko okna, ale także drzwi. Lampy na drewnianych nogach z rzeźbionymi elementami, małe rzeźby, pudełka z biżuterią inkrustowane kamieniami szlachetnymi, rzadkie porcelanowe wazony umieszczane są na stołach.

Przykłady aranżacji wnętrz

Każdy pokój pałacu żyje własnym życiem. Wnętrze każdego pomieszczenia to kompletna wersja, która nie potrzebuje sąsiadów. Należy to wziąć pod uwagę, ponieważ zazwyczaj projekt pomieszczeń w tym samym domu jest ze sobą powiązany. Dekoracja pomieszczeń ściśle odpowiada ich celowi funkcjonalnemu.

Wnętrze sypialni

Pokoje osób koronowanych składały się z reguły z dwóch pokoi. W jednej znajdowała się sama sypialnia, w drugiej - buduar lub miejsce do przyjmowania gości. Tak, w tamtych czasach królowie i królowe nie uważali za wstyd trzymać publiczność w szlafrokach i kapciach. Przestronne łóżko zdobi baldachim z lekkiej tkaniny. Łóżko pokryte jest welonem o głębokiej czekoladzie lub turkusowym kolorze. Z góry stosy poduszek w jedwabnych poszewkach z falbanami. Tył łóżka ozdobiony jest krawatem „powozowym”. Ściany wklejamy tapetą z rysunkiem kwiatu. Powierzchnia akcentu na czele łóżka może być ozdobiona malowaniem. Po obu stronach królewskiego łóżka spięte kinkiety są przymocowane do ścian. Szafki nocne wykonane z litego drewna na skręconych nogach, bogato zdobione złotymi skrzydłami na uchwytach i elewacjach. Strefa buduarów jest ogrodzona ekranem z delikatnego jedwabiu z kwiatowymi ornamentami. Tutaj stawiają stół z lustrem i liczne szkatułki z dekoracjami, spinkami, szpilkami i szczotkami do włosów. Nie zapomnij o roślinach domowych. Wskazane jest ożywienie wnętrza za pomocą bukietów róż, astry lub chryzantem.

Stylowym dodatkiem będą lampy w formie antycznych kandelabrów, ale wyposażone w nowoczesne żarówki.

Wnętrze salonu

Obowiązkowym atrybutem salonu w stylu pałacowym jest kominek. Jest ozdobiony kamiennymi i miniaturowymi kolumnami. Na kominku wazony kwiatów, zegary, świeczniki, rzeźby. Ściany zdobią malowane wstawki w połączeniu ze stiukiem, winietami i ozdobnymi pilastrami. Zestaw mebli składa się z otomany i pary masywnych foteli, które są bogato zdobione rzeźbami. Tapicerka mebli tapicerowanych jest ozdobiona tym samym ściegiem karetki. Za plecami pokrywa welur lub aksamit. Zestaw mebli otacza niski stolik kawowy na skręconych złoconych nogach. Jego blat wykonany z marmuru zwieńczony jest miską owoców lub wazą z kwiatami. Na ścianach wisiały obrazy, freski, lustra. Podłoga jest wykończona parkietem lub fragmentami marmuru. Skrzyżowanie ściany i sufitu zdobi filet, listwy, gzymsy. Okna zasłaniają grube zasłony z lambrekinami.

W salonie biały fortepian z bukietem szkarłatnych róż stanie się stylowym elementem wnętrza. W czasach rozkwitu monarchii granie muzyki uważano za powszechne dla szlachty.

Wnętrze kuchni

W pałacach kuchni uznano przestrzeń biurową, której obecność nie oświetlała obecność koronowanych głów. Teraz w tym pokoju większość czasu spędzają nie tylko gospodyni domu, ale także prawie wszyscy członkowie rodziny podczas zgromadzeń „herbacianych”. Do dekoracji ścian wybierają ładny kolor musztardy lub neutralny szary kolor. Sufit jest otynkowany i ozdobiony tradycyjną sztukaterią dla pary z filetem. W centrum znajduje się masywny kryształowy żyrandol. Zestaw kuchenny wybiera jasny, mleczny odcień, którego fasady są bogato zdobione sztukateriami. Na górnej krawędzi granicy znajduje się wzór reliefowy, pokryty złoceniem. Podłoga jest wybierana luzem lub z płytki ceramicznej w odcieniach brązu imitujących marmur lub granit. Obszar nad piecem jest ozdobiony fałszywym portalem kominkowym, który ma kilka otwartych półek do przechowywania przypraw i małych naczyń. Jeśli kuchnia łączy również jadalnię (co jest niepożądane), stół z masywnym blatem z kamienia jest uzupełniany przez grupę drewnianych krzeseł. Ich nogi są ozdobione rzeźbami, a ich plecy i siedzenia są wyściełane, ozdobione krawatem „powozu”. Zasłona okienna z kurtynami świetlnymi z lambrekinami.

Wnętrze łazienki

Łazienka w stylu pałacu ma długotrwałą kąpiel w pienistym płynie z nierównomiernym światłem świec. Do dekoracji użyj płytek ceramicznych, których powierzchnia jest ozdobiona dyskretnymi ornamentami kwiatowymi. Kompaktowy prysznic w pałacowym wnętrzu nie pasuje. Będziemy musieli wybrać „rzadką” wannę ze skręconymi nogami i bokami o różnych wysokościach. Wybierz hydraulikę z luksusowym złoceniem. Śnieżnobiała umywalka na całej głębokości wchodzi do szafki nocnej. Z mebli można korzystać z wysokich wąskich szafek z wieloma przesuwanymi półkami. Ich fasady są koniecznie ozdobione sztukateriami pokrytymi złoceniami. Lustro jest ozdobione ramą z kutego żelaza i tymi samymi lokami, które płynnie przechodzą w uchwyty na lampy. Przy wannie ustaw miniaturową niską kanapę.

Wewnętrzny korytarz

W korytarzu postawiono stół konsolowy wykonany z drewna ciemnobrązowego. Nad nimi wiszą lustro w ramce bagietki ze złoceniem. Na blacie umieść wazon z chińskiej porcelany z bukietem świeżych kwiatów. Drzwi są ozdobione rzeźbionymi listwami. Niektóre przejścia do pokoi są ozdobione sklepieniami łukowymi. Sufit zdobią sztukaterie. Dla pereobuvaniya postawić kanapę z niskimi podłokietnikami. Podłoga jest wykończona naturalnym kamieniem, który nie zna zużycia. Z sufitu wisi wielopoziomowy żyrandol godny sal balowych. Uzupełnij wnętrze grupami obrazów i dekoracyjnymi malowidłami na ścianach.

Wniosek

Styl pałacowy poprzedzał klasyczny kierunek. Przyjął wiele cech królewskich wnętrz, ale w lżejszych formach. Styl pałacowy istniał przez kilka wieków. Nawet po pewnym czasie nadal żyje w zabytkach architektury i designu. Można zobaczyć zachowane przykłady luksusowego rosyjskiego pałacu i bogactwa w Petersburgu w marmurze, zimie, Taurydzie, Maryjskim lub letnim pałacu Piotra I. Wersal można uznać za najbardziej uderzający przykład stylu w jego historycznej ojczyźnie. Jedna z głównych rezydencji królów francuskich, piękno dekoracji wnętrz, może tylko spierać się z Luwrem i Tuileries. Niestety ostatni pałac został zniszczony przez francuskie komunie. Przez długi czas prochy kręgosłupa budynku były „cierniem” w centrum Paryża, dopóki Parlament nie zdecydował się zburzyć ruin.