Rzeźba w drewnie dla początkujących

Rzeźba w drewnie jest rodzajem sztuki dekoracyjnej i użytkowej, która kiedyś zyskała powszechną i szczególną popularność na terenach współczesnej Rosji. Praktycznie w każdym regionie kraju powstawały ich tradycje wycinania ozdób, wzorów, figur ludzi i zwierząt na powierzchniach drewnianych. Drewno ogólnie odnosi się do ulubionych materiałów narodu rosyjskiego. Być może „korzenie” tej miłości zagłębiają się w historię i giną gdzieś w czasach pogańskich wierzeń, kiedy jakikolwiek obiekt naturalny otrzymał święte znaczenie, a drzewa ogólnie uważano za „rodzaj”, to znaczy przodka rzeczy, personifikację Matki Natury. W każdym razie drewno jest bardzo „ciepłym”, przytulnym, domowym materiałem, który jest również przyjazny dla środowiska. W tej chwili istnieje wiele sposobów obróbki drewna, ale tradycyjna rzeźba znajduje się o krok wyżej niż techniki „przemysłowe”. Cięcie ozdób, obrazów, figurek, rzemieślników wkłada swoją duszę w swoją pracę. Nie będziemy mogli uczyć się, jak dać kawałek siebie stworzonemu produktowi, ale zapoznamy Cię z podstawami pracy z drewnem, które będą przydatne dla każdego rzeźbiarza początkującego.

Historia powstania i rozwoju

Drewno można słusznie uznać za jeden z najstarszych materiałów używanych przez człowieka. Nawet u zarania dziejów ludzie zrozumieli, jak przystępna i prosta może być obróbka drewna. Zaczęła przyciągać wszędzie do budownictwa. Sztuka rzeźbiarska jest ściśle związana z odrębnym rodzajem architektury - architekturą drewnianą. Ludzie nigdy nie tłumili swoich wewnętrznych pragnień, aby otaczać się pięknymi rzeczami. To dążenie do piękna często stało się impulsem do rozwoju sztuki w różnych kierunkach. Wątek nie jest wyjątkiem. Jak zwykle na ołtarzu wkładano najpierw wszystko, co najlepsze dla bóstw, które wówczas czcili. Szigirski idol uważany jest za najstarszy przykład sztuki snycerskiej. Został znaleziony podczas wykopalisk w pobliżu Jekaterynburga. Produkt jest kolumną wyciętą w postać z rysunkami tematycznymi na powierzchni. Według naukowców ten idol powstał w połowie VIII wieku. Wykonano kolumnę modrzewia (wbrew powszechnemu błędnemu przekonaniu o dębie). Oprócz idola Szigirskiego są też później znaleziska zdobione rzeźbionymi elementami, ale technika tych mistrzów była prymitywna i szorstka. Współczesny człowiek wolałby je nazwać odróżniającym niż pięknym. Tutaj wpływ słabych instrumentów, które były używane przez mistrzów tamtych czasów.

A teraz zrobimy duży skok w ciągu prawie dziesięciu wieków i przejdziemy do XVI wieku, kiedy zaczęły pojawiać się pierwsze artele rzeźbiarzy. Z dziedziny rytuałów i pogaństwa rzeźba w drewnie stopniowo przenosiła się do codziennego życia. Zaczęli ozdabiać przedmioty z biednych mebli i drewnianych naczyń fantazyjnymi wzorami. Technika stała się bardziej wdzięczna dzięki rozszerzonemu zestawowi specjalnych narzędzi, z których zaczęli korzystać mistrzowie. Oprócz zwykłego drewna użyto nawet korzeni drzew i czubka (rodzaju wzrostu). Dzięki swoim dziwacznym, nieregularnym kształtom wywołali abstrakcyjne skojarzenia i popchnęli rzeźbiarzy do stworzenia oryginalnych asymetrycznych przedmiotów gospodarstwa domowego. Artels masowo zdobione świątynie, katedry, pałace i domy bogatych obywateli. Większość artykułów gospodarstwa domowego (od skrzyń po łyżki) była pokryta dekoracyjnymi wzorami. Ponieważ nawet klasa średnia próbowała ozdobić domy, pojawił się osobny obszar zwany rzeźbą w domu. Wiele próbek przetrwało do dziś. Większość z nich stała się oficjalnymi zabytkami sztuki. Równolegle z wątkiem domowym pojawiła się bardziej złożona technika - obszerna. Dekoracje reliefowe wymagały wielkich umiejętności od rzeźbiarzy, ale wynik był tego wart. Rzeźby zdobiły skrzynie, krzesła, zabawki, stojaki, deski z piernika (analogiczne tace), łyżki, tabakierki, szkatułki, zagłówki, listwy i okiennice w oknach. Chociaż kilka dekad temu ta forma sztuki zanikała, stopniowo odradzają się tradycje starej rosyjskiej snycerki. Nie bez powodu mówią, że wszystko, co nowe, zostało po prostu dobrze zapomniane.

Rodzaje wątków

Rzeźby w drewnie są podzielone na następujące podtypy i kierunki:

• Tom (rzeźbiarski). Obraz (zaznaczony) jest całkowicie lub częściowo oddzielony od tła. Technika jest podobna do płaskorzeźb.
• Spłaszczony. Obraz wyróżnia się z tła dzięki pogłębieniu tego drugiego.
• Prorizna (ażurowa). Odnosi się do techniki tranzytowej. Tło w produkcie jest całkowicie usunięte. Wcześniej były często używane do projektowania ikon i obrazów jako ramek.
• Kontur Jest uważany za jedną z najprostszych technik. Często używany przez początkujących do szkolenia praktycznego. Gwint konturu to wzór utworzony przez przecięcie płytkich linii. Jeśli porównamy to ze sztuką rzeźby, to najbliższym analogiem tej techniki jest ankre lub coylanaglyph.
• Geometryczne. Oprócz konturowania odnosi się do prostych technik, które może zrobić nawet początkujący. Wzór powstaje z różnych geometrycznych kształtów i ich splotów. Pomimo pozornej prostoty, prace ze względu na grę światła są przekształcane i wyglądają bardzo pięknie.
• Ulga. W produkcie praktycznie nie ma płaskiej płaszczyzny. Każdy element wzoru o różnych wysokościach wystaje ponad powierzchnię. Istnieją dwa podtypy wątku: reliefowy i reliefowy. W pierwszym przypadku obraz pojawia się prawie w połowie objętości, aw drugim tylko kilka centymetrów.
• Wschód. Charakteryzuje się obfitością eleganckich ozdób, uzyskanych przez przecięcie prostych i zakrzywionych linii. Kwiaty są często przedstawiane na rysunkach.
  Powyższe techniki są sklasyfikowane jako podstawowe, ale lista nie ogranicza się do nich. Znacznie rzadziej używane są techniki rzeźbienia z dopasowanym i wyściełanym tłem, cięte cięcie.

Gdzie można złożyć wniosek

Rzeźba w drewnie jest szeroko stosowana w projektowaniu wnętrz i krajobrazu. Chociaż takie produkty najbardziej pasują do etnicznego stylu rosyjskiego, piękna praca mistrza może organicznie połączyć skandynawskie, ekologiczne, eklektyczne, prowansalskie (ogólnie każdy rodzaj muzyki country), nowoczesną, klasyczną, a nawet fuzyjną. Wnętrze wykorzystuje albo rzeźbione przedmioty gospodarstwa domowego (skrzynie, szkatułki, pojemniki z atramentem, podstawki, meble), albo dekoracyjne detale, które odgrywają wyłącznie rolę dekoracji (gzymsy, freski na niektórych obszarach ścian, obramowania łuków, drzwi). Do ozdabiania zewnętrznej części domu i przyległych terenów wykorzystywane są altany, ławki, listwy, szczyty, bramy i furtki, ogrodzenia wykonane przy użyciu technik rzeźbienia w drewnie.

Wybór materiału do pracy

Przy wyborze drewna należy zwrócić uwagę na trzy kryteria:

• Waga Im cięższy pasek lub deska, tym silniejszy będzie gotowy produkt. Ta zasada dotyczy wszystkich rodzajów drewna.
• Wilgotność Nie używaj surowego drewna do pracy. Prędzej czy później wyschnie, a to jest obarczone deformacją materiału, która może wpływać na gwint.
• Ogólny stan. Im więcej narośli, sęków i zdeformowanych włókien w pręcie, tym trudniej jest pracować z takim materiałem. Takie usterki nie pozwalają mistrzowi na przesuwanie narzędzi we właściwym kierunku, ponieważ będą stale „potykać się” o przeszkody.

Jeśli frez do drewna gromadzi się niezależnie w sąsiednim lesie, materiał musi zostać wysuszony. Zaleca się przeprowadzenie tej procedury latem, ponieważ drzewo powinno leżeć przez 1-2 tygodnie na zewnątrz. Jeśli przedmiot ma imponujące wymiary, okres ten jest wydłużany do 1-2 miesięcy. Nie można zostawić materiału na ulicy w porze deszczowej. Taka procedura nie będzie miała sensu, ponieważ przy wysokim poziomie wilgotności w środowisku woda z mikroporów nie zniknie. Po wyschnięciu ulicy drewno jest wprowadzane do domu, ale nie jest umieszczane obok urządzeń grzewczych. Wilgoć zostanie usunięta w ciągu tygodnia. Technologia trawienia jest odpowiednia dla małych przedmiotów. Umieszcza się je w pojemniku z wodą, która jest podgrzewana i gotowana przez 2-3 godziny. Ta metoda ekpress pozwala szybko „wycisnąć” resztki wilgoci z mikroporów drewna. Po procedurze puste miejsca są „odpoczynkowe” w domu przez około tydzień.

Podstawowe narzędzia rzemieślnicze

Aby wykonać zadanie, jest niewiele umiejętności i umiejętności, musisz także korzystać z wysokiej jakości narzędzi. Nicolo Paganini mógł zrekompensować sobie umiejętność gry na skrzypcach, grając na jednej strunie, ale ta legenda odnosi się do wyjątków od ogólnej zasady. Standardowa lista narzędzi rzeźbiarza obejmuje:

• Deska do rzeźbienia. Nałożony na powierzchnię roboczą, aby chronić go przed uszkodzeniem. Jest używany tylko w przypadkach, gdy kapitan nie ma stałego miejsca do pracy.
• Zestaw dłut. Te narzędzia stolarskie różnią się w formie szpiczastych stalowych końcówek, ale więcej o nich porozmawiamy bardziej szczegółowo.
• Noże Wraz z dłutami są aktywnie używane do cięcia wzorów. Istnieje kilka podgatunków noży, różniących się zarówno wyglądem, jak i funkcjonalnością. Noże, noże i noże-ławice różnią się tylko kątem cięcia skośnego ostrza. Ten ostatni nie wykonuje płaskiej techniki rzeźbienia. Noże Bogorodskie otrzymały swoją nazwę na cześć regionu, gdzie miejscowi rzemieślnicy aktywnie wykorzystywali je do pracy nad tradycyjnymi zabawkami. Zazwyczaj sprzedawane w zestawie. Istnieje jeden podtyp tego typu instrumentu - „Tatyanka”. Charakterystycznym elementem tych noży są wydłużone uchwyty. Pozwalają one zmaksymalizować narzędzie nacisku narzędzia transferowego. Używany w tak zwanym „wątku mocy”.
• Stichel. Wygląda bardzo podobnie do dłuta, ale ma charakterystyczny grzybkowy kształt uchwytu. Pozwala mistrzowi wyciąć najcieńsze linie.
• Szkoci. Narzędzie jest zwykle używane do pracy z łyżkami, co wyraźnie wynika z nazwy. Można go jednak użyć w innych technikach, jeśli konieczne jest wykonanie porządnego otworu w drzewie w handicapie koła lub półkola. Jest to stalowa płyta na uchwycie. Na końcu jest albo zaokrąglony, albo zapętlony w pierścień.
• Lekalo. Używany jako szablon do przenoszenia rysunku obrazu na przedmiot obrabiany.
• Drut z chromu. Służy tylko do wypalania poszczególnych elementów obrazu podczas precyzyjnej pracy ze szczegółami. Wymaga zgodności z przepisami bezpieczeństwa. Jeśli drut zostanie podgrzany, łatwo przepali się przez cienką górną warstwę włókien drzewnych.

A teraz przyjrzyjmy się bliżej odmianom dłut, które słusznie można uznać za główne narzędzie rzeźbiarza.

Rodzaje dłut

W zależności od cech ostrza i zakresu zastosowania, dłuto dzieli się na następujące typy:

• Proste linie Mieć płaskie ostrza. Narzędzie służy do wyrównania poszczególnych obszarów obrabianego przedmiotu lub do czyszczenia go na etapie przygotowawczym pracy.
• „Kosyachki”. Kąt cięcia ich ostrzy waha się od 35 stopni do 70 stopni. Szeroko stosowany w nici geometrycznych.
• Clucarses. Uważa się je za różne półokrągłe dłuta. Służy do przetwarzania tła i wycinania dużych wypukłych figur. Mają zakrzywione ostrze, przypominające nieco „filiżankę” płatka róży.
• Narożniki (geismus). Ostrze w kształcie rynny pozostawia charakterystyczne rowki na obrabianym przedmiocie.
• Półokrągły. Z reguły dłuta te są używane do gwintów luzem, ale mogą być również używane w technikach płaskorzeźbowych. Narzędzia różnią się promieniem zgięcia i długości krawędzi. Na obrabianym przedmiocie z ich pomocą wykonuj wklęsłe koła i linie, których głębokość jest regulowana przez zmianę nacisku na dłuto.

Każdy mistrz w zestawie ma swoje własne narzędzia „zwierzęta domowe”, których używa najczęściej. Zazwyczaj takie wzruszające przywiązanie rozwija się przez lata pracy, kiedy rzeźbiarz rozwinął już swój indywidualny styl pracy. Początkujący mogą wypełniać swoje nierówności tylko metodą prób i błędów, aż do znalezienia idealnego narzędzia.

Środki ostrożności podczas pracy

Podczas cięcia drewna zawsze istnieje ryzyko uszkodzenia rąk mistrza, a palce rzeźbiarzy są głównym narzędziem pracy. Wszystkie urządzenia są wystarczająco ostre i wystarczy jeden niewygodny ruch, aby obciąć skórę, a nawet wyciąć coś ważnego. Dlatego nie powinniśmy ignorować zasad bezpieczeństwa, które nie są tak trudne do zaobserwowania:

• Powierzchnia robocza musi być stabilna. Profesjonalne rzeźbiarze mają w tym celu specjalne stoły warsztatowe. Początkujący często pracują na zwykłych stołach, które mogą się kołysać.
• Musisz tylko odciąć to od siebie. Zgodnie z tą samą zasadą mecze są podpalane.
• Oświetlenie w pomieszczeniu powinno być skierowane na powierzchnię roboczą. Na stole nie powinno padać cienie. W przeciwnym razie praca będzie musiała być bardzo blisko części, która jest obarczona uszkodzeniami nie tylko palców w przypadku nadmiaru.
• Obrabiane przedmioty muszą być zabezpieczone specjalnymi łącznikami.
• Podczas ostrzenia narzędzi należy używać okularów ochronnych. Po zakończeniu procesu nie można sprawdzić ostrości ostrza na palcach. Dowolny niechciany pasek.
• Dokładność - klucz do udanej pracy. Każde narzędzie musi być na miejscu (najlepiej w specjalnych organizatorach). Tak więc, mistrz wyeliminuje ryzyko, że dłuto lub nóż spadnie na podłogę z następczym uszkodzeniem nóg. Konieczne jest również terminowe usuwanie wiórów z powierzchni roboczej. W przeciwnym razie może wystąpić przytłaczająca chęć zrobienia tego podczas procesów cięcia. Jeden niewygodny ruch podczas pracy z elektronarzędziami może spowodować katastrofę.
• Podczas pracy z elektronarzędziami należy zwracać uwagę na przewody. Nie możesz pozwolić im się zwijać, bo w takich „piłkach” łatwo się mylić.

Nie zaleca się również umieszczania urządzeń grzewczych w pobliżu miejsca pracy, podpalania świec i palenia. Zrębki są wysoce łatwopalne, dlatego każdy kontakt z ogniem powinien być ograniczony.

Geometryczna nić klasy mistrzowskiej

Jak wspomniano powyżej, nić geometryczna jest uważana za jedną z najprostszych, dlatego idealnie nadaje się do szkolenia początkujących. Do pracy wymagany jest minimalny zestaw narzędzi. Podczas procesu cięcia ważna jest tylko dokładność. Elementy obrazu powinny mieć wyraźną symetrię. Same obrazy składają się z powtarzających się stref, które tworzą jedną elegancką kompozycję.

Technologia i kolejność nici geometrycznych

Podstawą rysunku w technice rzeźbienia geometrycznego są różne proste kształty: koła, trójkąty, kwadraty, prostokąty, trapezy i romby, które są uzupełnione liniami prostymi i łamanymi. Wbrew błędnym wyobrażeniom zwykłych ludzi gotowe kompozycje pozbawione są kanciastości i niegrzeczności. Gra światła i cienia podkreśla relief obrazu. Wykres, jako taki, nici geometrycznej nie ma. Przekazuje nastrój i wyraźnie pokazuje umiejętności autora. Gotowy produkt może wpływać na złożoność i subtelność pracy, a czasami jest zgodny z zasadami lakonizmu, co nie wpływa na jego percepcję. Bardzo często kompozycja opiera się na tradycyjnych rosyjskich ornamentach, które wcześniej uważano za „talizmany” przeciwko siłom zła. Proces pracy w technice geometrycznej nici konwencjonalnie podzielonej na etapy:

• Przygotowawcze. Obejmuje produkcję półfabrykatów (półfabrykatów) i zgrubne wyrównanie jego powierzchni, to znaczy usuwanie defektów, wiórów, elementów tłoczonych.
• Pracuj nad kompozycją za pomocą noży.
• Ostatni etap. Obróbka końcowa przedmiotu obrabianego: szlifowanie, impregnacja specjalnymi związkami, lakierem lub farbą.

Po wysuszeniu rzeźbione rzemiosło można wykorzystać zgodnie z jego przeznaczeniem.

Wymagane narzędzia

Praca w technice wątku geometrycznego będzie wymagać minimalnego zestawu narzędzi:

• Ołówek, kompas i linijka (krzywa) do rysowania dokładnego obrazu.
• Dwa rodzaje noży: „bong” i „pióro” (rodzaj noży Bogorodskich).

Pierwszy typ noża służy do cięcia prostych linii tworzących kątowe figury geometryczne, a drugi do „rowków” z miękkimi krzywiznami.

Tworzenie szkicu projektu

Mistrzowie, których ręce są pełne, umieszczają wzory bezpośrednio na półce ołówkiem i kompasem, linijką. Dla początkujących lepiej jest najpierw narysować szkic na papierze lub użyć gotowych rysunków, które można łatwo znaleźć w Internecie. Wzory są drukowane, a następnie nakładane na półfabrykat i wycinane wokół konturu za pomocą kopii węglowej. Gdy rysunek zostanie całkowicie przeniesiony do pustego miejsca, możesz rozpocząć wycinanie kompozycji.

Cięcie wzorów

Musisz zacząć od miękkich szczegółów (kółka, płatki, gładkie linie). Do pracy użyj pióra noża. Jest zaciśnięty w dłoni między dłonią a palcem wskazującym. Kciuk jest odłożony na bok i opiera się o obrabiany przedmiot. Będzie służył jako wsparcie. Wygięty palec wskazujący będzie regulatorem siły nacisku na narzędzie i jego kąta nachylenia. Od tego zależeć będzie głębokość „rowków”. Помните, что резать нужно "от себя". Сначала обрабатывают одну часть композиции (слева или справа зависит от ведущей руки), а затем болванку переворачивают и продолжают вырезать вторую часть узора.

Теперь в дело вступает нож-косячок для работы над треугольными элементами. Этот инструмент держат иначе. Jest zaciśnięty między palcem wskazującym i kciukiem, jak ołówek, ale na samym końcu uchwytu, bliżej ostrza. „Pięta” noża jest wciskana w obrabiany przedmiot pod kątem 45 stopni, ale nie na samej krawędzi figury, ale z lekkim wcięciem. Należy to zrobić, aby rowek miał „delikatne” krawędzie. „Grooves” z taką ulgą wyglądają piękniej. Krawędzie trójkątów muszą się zbiegać. Za pomocą tego samego algorytmu wyciąć pozostałe elementy obrazu. Zużyte kawałki drewna powinny być w formie piramid, wtedy praca jest wykonywana prawidłowo.

Podczas procesu cięcia łatwo jest sprawdzić ostrość noża. Jeśli wióry są wciągane w ciągłą „wstęgę”, narzędzie jest dobrze naostrzone. Jeśli kruszy się i spada na kawałki, nóż nie nadaje się do cięcia. Nawet ostre narzędzia podczas pracy muszą być okresowo obracane. W tym celu należy użyć kawałka skóry naturalnej, na który nakłada się niewielką ilość pasty polerskiej na bazie tlenku chromu.

Szlifowanie i impregnacja gotowego produktu

Aby wygładzić chropowatość krawędzi „rowków”, powierzchnia rzemiosła powinna być lekko przeszlifowana papierem ściernym. Następnie produkt jest impregnowany specjalną kompozycją. Niektóre pokrywają rzemiosło lakierem, ale większość rzemieślników preferuje proces woskowania (mastyks woskowy) lub powlekania powierzchni olejem. W tym przypadku włamanie nabiera lekkiego, naturalnego blasku. Zwykle stosuje się siemię lniane, mniszek lekarski, miętę, olejek z siedmiu ziół. Te same kompozycje doskonale nadają się do moczenia naczyń. Jednostka jest grubo nasmarowana środkiem, po czym olej „wciera się” w drewno. Teraz produkt powinien wyschnąć. Najlepiej umieścić ją na ulicy, aby wyschła na słońcu. Niektórzy umieszczają produkt w pobliżu akumulatora lub używają suszarki do włosów, aby przyspieszyć proces.

Formy klasy master do drukowanych plików cookie

Aby wykonać formę na drukowane ciasteczka, należy najpierw przeciąć przedmiot. Szerokość i długość półfabrykatu zależy od wielkości przyszłego wyrobu cukierniczego. Możesz polegać na ogólnie przyjętych standardach i mierzyć zwykłe rocznice lub kawowe ciasteczka kupione w sklepie. Jeśli chodzi o wybór drewna, modrzew, buk i dąb są odpowiednie do tego celu. Puste miejsce jest wycinane z deski za pomocą elektrycznej wyrzynarki. Następnie jest zamocowany na powierzchni roboczej i przesyła przygotowany szkic obrazu. Wszystkie szczegóły kompozycji na ciasteczku powinny być odpowiednio wypukłe, tło nie musi być przetwarzane. Zestaw narzędzi do pracy różni się w zależności od złożoności. Aby wyciąć, było łatwiej, trzeba wybrać obraz źródłowy, narysowany półtonami. Następnie mistrz będzie łatwiej poruszać się z głębokością elementów tnących. Napisy, bezpretensjonalne krajobrazy z drzewami i ptakami, zwierzęta, kompozycje kwiatowe, „bukiety” uszu są często wybierane do drukowania ciastek.

Płyty tnące

Płyty są zwykle nieregularne. Kontury produktu podkreślają zakręty liter, więc będziesz musiał majstrować przy pustym miejscu, wycinając w niektórych miejscach niepotrzebne fragmenty. Listy można rysować ręcznie za pomocą ołówka i linijki lub można pobrać gotowy napis z Internetu. Wykonywanie płyt jest bardzo proste, dlatego wariant jest idealny dla początkujących rzeźbiarzy. Aby pracować wystarczająco nóż kosyachka i Bogorodsky ustawić "Tatyanka". Po cięciu talerz jest szlifowany i powlekany bejcą. Gdy kompozycja jest sucha, rowki są dodatkowo podkreślone drugą warstwą. Napisy na płytach do kąpieli uzupełniają chmury, liście dębu lub brzozy, chochle, umywalki z miotłami. Na ulicy używają pięknej, równej czcionki i gładkich loków wzdłuż konturu, ponieważ tutaj rysunki będą nieodpowiednie. W ten sam sposób możesz na przykład stworzyć oryginalny znak dla sklepu handlowego lub piwa.

Wniosek

Jeden z wybitnych rzeźbiarzy powiedział kiedyś, że kompozycja - najtrudniejsza w sztuce. Nie ma ogólnych zasad jego kompilacji. Zrozumcie algorytm konstruowania kompozycji i wypracujcie subtelny artystyczny smak w sobie, tylko obserwując naturę. Nie ma nic bardziej doskonałego niż naturalny system elementów. Ta rada dotyczy nie tylko rzeźbiarzy, architektów i artystów, ale także rzeźbiarzy. Po pierwsze, podczas treningu początkujący używają gotowych rysunków, aby zdobyć rękę i zdobyć umiejętności niezbędne do tworzenia wysokiej jakości prac. Jednak w przyszłości każdy stara się podejmować niepewne kroki w dziedzinie artysty, gdzie sama umiejętność nie wystarcza. Będzie to wymagało umiejętności subtelnego wyczucia równowagi w kompozycji, która została wyprodukowana przez lata. Jedynie ucząc się łączyć umiejętności i artystyczny smak, rzeźbiarz ma prawo być nazywany mistrzem, tworząc produkty „z duszą”.