Technologia układania płyt chodnikowych robi to sam

Dla wielu osób, od właścicieli domów prywatnych, instytucji publicznych po pracowników rządowych, kwestia układania płyt chodnikowych jest bardzo istotna. W końcu, używając sztucznej cegły, możesz ulepszyć dziedziniec, rozłożyć ścieżki, stworzyć wygodne platformy w pobliżu budynków, utorować ulicę lub chodnik. Materiał jest dość popularny, na żądanie. Dzięki dużemu wyborowi kształtów, kolorów, rozmiarów pozwala na tworzenie nie tylko standardowych murów, ale nawet tworzenie ornamentu 3D, układanie różnych wzorów, kształtów, innych elementów, które różnią się od głównego tła kolorem.

Rozmieszczenie dużych obiektów użyteczności publicznej jest realizowane przez zespoły robocze ze specjalnym wyposażeniem, ale właściciele ich przyległego domu mogą samodzielnie radzić sobie z pracą bez korzystania z pomocy specjalistów i skomplikowanych technologii. Pozwoli to zaoszczędzić budżet rodziny, zdobyć przydatne doświadczenie. Najważniejsze jest, aby postępować zgodnie z instrukcjami i instrukcjami, aby efekt pracy przynosił estetyczną przyjemność, byłby dumą.

Cechy płyt chodnikowych

Materiał budowlany sprawdził się w ulepszaniu terytorium, niezależnie od tego, czy będzie to podjazd do garażu, czy parkowanie pojazdów, ścieżka ogrodowa lub piesza, dodanie krajobrazu daczy, strefy podmiejskiej lub parku publicznego. Układanie płytek w różnych obszarach było możliwe dzięki jego zaletom w stosunku do alternatywnych opcji powlekania:

• Jest odporny na zmiany temperatury, co pozwala na jego zastosowanie w różnych strefach klimatycznych. W przeciwieństwie do asfaltu, materiał budowlany nie odkształca się po podgrzaniu, nie wydziela szkodliwych substancji.
• Powierzchnia jest odporna na ścieranie, a po ułożeniu cegła jest wystarczająco wytrzymała, aby wytrzymać znaczne obciążenia.
• Charakteryzuje się długą żywotnością, która wynosi 15-20 lat.
• Różni się niewielką wagą materiału, niskim kosztem.
• Jest łatwy w instalacji, przeprowadzać naprawy, w przypadku uszkodzenia poszczególnych elementów, demontować w razie potrzeby, aby uzyskać dostęp do mediów podziemnych.
• Jest to produkt przyjazny dla środowiska, w swojej produkcji wykorzystuje naturalne surowce.
• Ma atrakcyjny wygląd, dużą różnorodność form, wiele sposobów stylizacji.
• Woda nie gromadzi się na utwardzonej płaszczyźnie, częściowo wchodzi w ziemię przez połączenia między blokami, spływa w dół do jednego z boków, dzięki niewielkiemu nachyleniu, jest odprowadzana za pomocą odpływów chodnikowych.
• Trudność polega na tym, że proces instalacji przebiega powoli, ponieważ odbywa się ręcznie, a nieprawidłowo zapakowane bloki wypadną.

W zależności od obciążenia wywieranego na powierzchnię płótna, wybiera się grubość produktu. 3-5 cm wystarczy dla pieszych, a 6-8 cm dla samochodów osobowych, 8-10 cm dla samochodów ciężarowych.

Gatunki

Płyty chodnikowe różnią się wieloma cechami. Może być wykonany z różnych surowców, różni się kształtem, wielkością, grubością, kolorem, metodą produkcji. Jeśli weźmiemy pod uwagę składniki mieszanki betonowej, możemy wyróżnić następujące typy:

• Beton. Standardowy produkt składający się z mieszaniny cementu, piasku, wody.
• Z kamienia naturalnego. Najdroższy, wykonany z marmuru, frakcji kamienia naturalnego.
• Klinkier. Wykonane z wypalanej gliny.
• Kostka brukowa Jego częścią jest granitowy miękisz.
• Z gumowym wypełnieniem. Ma miękką powierzchnię, która pozwala na układanie na boiskach dziecięcych i sportowych.
• Polimer piaszczysty. Zamiast cementu stosuje się LDPE (wysokociśnieniowy polietylen).
• Z trójwymiarowym wzorem. Z pomocą form drukarskich nakłada się na górną krawędź, a także specjalną powłokę ochronną.
• Ze wzmocnieniem. Wykonywany jest tylko przez odlewanie wibracyjne. Kompozycja dodała płaskie wzmocnienie lub siatkę fibryny.

Gotowy produkt jest wytwarzany trzema głównymi metodami:

• odlewanie wibracyjne;
• wibroprasowanie;
• hyperpressing.

Wymiary

Producenci wytwarzają szeroką gamę produktów, które różnią się parametrami. Dla każdego konkretnego modelu charakteryzuje się jego rozmiarem. Na przykładzie tabeli rozważamy najpopularniejsze rodzaje płyt chodnikowych zgodnie z GOST 17608-91, posiadające własne cechy wysokości - h, długości - a, szerokości - b.

Tabela pokazuje część podstawowych standardów. Istnieją również różne kręcone, dekoracyjne modele. Każdy producent produkuje swoje produkty zgodnie z własnymi opracowaniami, dlatego parametry produktów często nie spełniają wspólnych standardów.

Formularz

Istnieje wiele opcji dla płyt chodnikowych, które różnią się teksturą, względnym położeniem granic. Ich forma w większości przypadków zależy od materiału użytego do wytworzenia produktu końcowego:

1. Kamień naturalny jest trudny w obróbce, więc granitowe kostki brukowe mają ograniczone formy. Zgodnie z metodą przetwarzania surowców można wyróżnić: bruk przetarty - wycięty na obrazie kwadratu lub prostokąta o gładkich powierzchniach; zgnieciony - powstały w wyniku rozbicia pojedynczego kawałka granitowego kamienia na małe części, ma nierówną teksturę; przetarte - dziurkowane - forma jest formowana przez cięcie, więc wygodnie jest ją położyć, a górna powierzchnia jest różna.
2. Płytka klinkierowa ma niewielki wybór kształtów, głównie wariantów prostokątnych, jej koszt jest kilkakrotnie droższy niż betonowych odpowiedników, paleta kolorów jest ograniczona do zakresu odcieni czerwonego i żółtego, jest używana niezwykle rzadko.
3. Standardowe produkty cementowe prezentowane są w szerokiej gamie modeli, różnią się zarówno zewnętrznie, jak i wielkością. Wiele gatunków ma nazwy, które odpowiadają określonym parametrom.

Rozważ kilka opcji:

• Klasyczny. Reprezentowany przez kwadrat ma duży wybór kolorów powierzchni zewnętrznej.
• Cegła. Zewnętrznie podobny do cegły, ale mniejszy, pozwala tworzyć różne kombinacje stylizacji.
• Brukowiec. Kamień uzyskany za pomocą sztucznych środków, imitujący naturalne.
• Plaster miodu. Płytka w formie sześciokąta.
• Parkiet Kostka brukowa kwadratowa z wzorem parkietu na kilku listwach.
• Caso. Charakteryzuje się obecnością gotyckiego ornamentu.
• Fala Ma zakrzywione linie boczne, co przyczynia się do lepszej przyczepności.
• Koniczyna. Romb z zaokrąglonymi bokami.
• Gossamer Ma wzór, który naśladuje sieć.
• Cewka Przypomina cewkę standardową, z występami na końcach.
• Galtovannaya. Charakteryzuje się zaokrąglonymi krawędziami.
• Skala. Wygląda jak łuski ryb.
• Chmura. Kwadratowe produkty o dekoracyjnej powierzchni jak chmury.
• Kwiat Kwadrat z wizerunkiem rumianku.
• Krawężnik Chroni granice strony, ścieżki, daje gotowe płótno.
• Opróżnij Specjalny element przeznaczony do odwracania wody.

Materiał do produkcji

Wygląd, rozmiar, kolejność granic - ważne cechy tego przedmiotu. Ale trwałość, właściwości techniczne produktu zależą od surowców, z których wykonane są płyty chodnikowe. Przyjrzyjmy się bardziej szczegółowo rodzajom stosowanym w produkcji materiałów:

1. Kamień naturalny. Do pracy używaj granitu, bazaltu marmurowego. Charakteryzuje się trwałością, odpornością na zużycie, odpornością na wilgoć, zmianami temperatury. Jedynymi wadami są wysoki koszt, złożoność przetwarzania naturalnego materiału.
2. Kolorowe mieszanki betonowe. Składają się z gatunku cementu nie niższego niż M400 i piasku. Aby poprawić właściwości, takie jak wytrzymałość, mrozoodporność, higroskopijność, specjalne zanieczyszczenia i dodatki w postaci tłucznia kamiennego, gliny ekspandowanej, włókna szklanego, specjalnych dodatków, do kompozycji dodaje się plastyfikatory.
3. Klinkier Produkt otrzymuje się przez wypalanie w wysokotemperaturowej glinie ogniotrwałej łupkowej. Stosowany do układania nawierzchni dróg, posadzek przemysłowych. Posiada niewielki wybór kolorów, koszt, 5 razy wyższy niż betonowe odpowiedniki.
4. Polimerowo-piaszczysta. 75% składa się z przesianego piasku kwarcowego, reszta to polimery - polistyren, polipropylen. Gotowy produkt jest w stanie wytrzymać spadki temperatury od - 70 do + 100 ° С. Plastyczność surowców zapobiega powstawaniu mikropęknięć, co prowadzi do zniszczenia kostki brukowej.

Kolor

Rynek budowlany oferuje duży wybór różnych kolorów nawierzchni, które pozwalają rozwiązać wszelkie problemy projektowe. Jednak w zależności od barwników stosowanych w produkcji, powstaje odporność na blaknięcie. Najlepsze są naturalne pigmenty, takie jak sadza, nadające płytce czarny kolor, mieszaninę tlenków żelaza - czerwony kolor.

Żółty i jego odcienie są również uważane za dość stabilne, ale ze względu na stałą sedymentację pyłu powierzchnia staje się szara. Czynniki naturalne są najgorzej tolerowane przez niebieskie i zielone barwniki, uzyskanie materiału w odcieniu szarości może zająć mniej niż dwa lata.

Należy również zwrócić uwagę na kamień naturalny i klinkier. Kolorystyka jest ograniczona, ale z czasem się nie zmienia. Betonowe cegły są malowane w procesie produkcji na dwa sposoby:

• Powierzchowne. Stosuje się barwniki alkidowe, poliuretanowe. Zabarwienie wykonuje się na ułożonym chodniku lub na gotowych produktach. Umożliwia zmianę koloru gotowej powłoki, aby zwiększyć wytrzymałość, odporność na zużycie.
• Przenikliwy. Pigment jest dodawany bezpośrednio do roztworu. Stosowane są naturalne i sztuczne barwniki.

Lepiej jest używać naturalnych elementów barwiących. Takie substancje nie tracą koloru, nie blakną pod wpływem światła słonecznego, mają mniejszy negatywny wpływ na właściwości gotowego produktu.

Zasady i schematy projektowania

Układanie gotowego produktu zależy od konkretnego rodzaju nawierzchni, jego kolorów, obecności wzoru, reliefu, rozmiaru. Wygląd powłoki zależy od metody instalacji. Również projekt płótna powinien być połączony z krajobrazem. Rozważ najpopularniejsze wzory murarskie:

• Liniowy. Również ta metoda nazywa się klasyczną, łyżki, cegiełka. Standardowy typ muru z prostym obrazem. Układanie można wykonać na dwa sposoby: bez ścinania; z przesunięciem. Pierwsza opcja jest używana wyjątkowo rzadko, ponieważ zmniejsza charakterystykę nośną sieci. Druga metoda jest najczęstsza. Głównym warunkiem układania - złącza nie powinny się pokrywać, zgodnie z zasadą budowy zwykłego muru. Przesunięcie może wynosić połowę i trzy czwarte, podobnie jak kolory gry można uzyskać ukośny i śledzony schemat.
• Liniowy kątowy. Nośność powierzchni wzrasta, więc ta metoda jest dobra do stosowania w miejscach o dużym obciążeniu. W zależności od lokalizacji elementów można wyróżnić dwa podstawowe schematy: jodełkę i pletenkę. W pierwszym przypadku prostokątne cegły należy układać w rzędach pod kątem 45 °, z każdym kolejnym elementem umieszczonym na tej samej krzywej, uderzając pół łyżki poprzedniej. W drugim przykładzie wykonania sposób układania kostki nie różni się od poprzedniego, tylko płytka jest umieszczona pod kątem prostym 90 °.
• Zablokuj. Cegła jest wykonywana w blokach. Możliwe jest układanie modułów dwóch elementów na przemian w układzie poziomym i pionowym, a także układanie par w jedną prostopadłą cegłę. W pierwszym przypadku, używając tylko dwóch kolorów, uzyskuje się grę w szachy.
• Losowy układ. Doskonałym wyborem są płytki „Stare Miasto”, „Cegła”, „Klasyczne Rusto”, fliz. Elementy są układane w losowej kolejności, co pozwala na stworzenie oryginalnego, unikalnego wzoru.
• Spiralna, okrągła. Jeden z najtrudniejszych. Komponenty są ułożone w formie okręgu lub kwadratu.
• Fikcja Ze względu na różne kolory, łącząc różne sposoby, szczegółowy schemat, można rozłożyć piękne rysunki, ozdoby, kształty geometryczne.

Jak układać płytki

Nie wiedząc od czego zacząć, praca może wydawać się trudna, kłopotliwa. Ale jeśli rozumiesz wszystkie subtelności, jest całkiem możliwe, aby zrobić to sam, bez pomocy ekspertów. Proces rozpoczyna się od sporządzenia rysunku, przygotowania materiałów i narzędzi, następnie podejmuje się kroki w celu ustawienia fundamentu, wypełnienia poduszki, zainstalowania krawężnika, zainstalowania górnego ostrza, zaczynania spoin. Rozważ szczegółowo każdy etap.

Wymagane materiały i narzędzia

Przed rozpoczęciem pracy bardzo ważne jest przygotowanie wszystkiego, co niezbędne do jej wdrożenia. Te działania oszczędzą czas później, nie muszą być rozpraszane przez wyszukiwanie brakujących elementów. Ponadto, kupując płytkę, zaleca się zaopatrzenie jej w zapas, ponieważ może ona pęknąć podczas ruchu, podczas układania i kiedy kurczy się gumowym młotkiem. Aby niczego nie przegapić, powinieneś zapoznać się z materiałami i narzędziami wykorzystywanymi do wykonywania czynności roboczych:

• piasek, tłuczeń kamienny, cement;
• geotekstylia;
• płyty chodnikowe, elementy krawężników, śliwki;
• betoniarka lub stara wanna do mieszania roztworu;
• Bułgarski;
• tarcza z powłoką do cięcia betonu;
• taczka;
• sabotaż elektryczny;

• łopata i łopata;
• kielnia, długi i krótki rząd;
• wiadro, miotła;
• poziom, taśma miernicza;
• grabie do wyrównywania materiałów sypkich;
• młotek i guma;
• mocna nić;
• okrągłe rury, specjalny profil do latarni morskich;
• metalowe kołki.

Układ do układania

Prace nad ulepszeniem gruntów rozpoczynają się od jasnego projektu. Oczywiście, jeśli bierze się pod uwagę tylko jedną małą ścieżkę ogrodową, wszystko można obliczyć w umyśle, ale jeśli utorujesz duże obszary, nie możesz obejść się bez schematu.

Po sporządzeniu planu możesz rozpocząć oznaczanie terytorium. Będzie to wymagało poziomu budynku, taśmy mierniczej, trwałego gwintu, kołków metalowych lub kawałków zbrojenia. Pierwsze pomiary są wykonywane. Muszą zacząć od rogu struktury, która wejdzie w kontakt z płótnem. Jeśli go nie ma, kołki są wjeżdżane na szczyty danego terenu.

Po wykonaniu wstępnego oznaczenia konieczne jest wykonanie dodatkowych pomiarów w celu zainstalowania pomocniczych kołków w odległości 1,5 - 2 m, co pomoże w przyszłości w prawidłowym ustawieniu rzędów, wyrównaniu szwów, ułożeniu detali. Pomiędzy metalowymi kołkami nić jest rozciągnięta wzdłuż poziomu, a małe nachylenie powinno być zapewnione w jednym z boków, gdzie będą zlokalizowane spusty wody. Nie trać z oczu części samolotu zajmowanej przez granice.

Przygotowanie powierzchni - warstwa ochronna i urządzenie drenażowe

Po zaznaczeniu strony konieczne jest przygotowanie bazy. W tym celu usuwa się górną część gleby. W zależności od warstwy poduszki głębokość studzienki może wynosić 40-50 cm, a powierzchnia rowka jest oczyszczana z korzeni, wypoziomowana, ziemia jest ubijana ręcznie przez ubijanie. Góra pokryta geowłókniną, zapobiegająca kiełkowaniu zbędnej roślinności.

Bardzo ważne jest przemyślenie i wyposażenie urządzenia odwadniającego. Na glebie gliniastej, gdzie wody gruntowe znajdują się płytko, na etapie wykopu powstaje zbocze, instalowane są rury drenażowe. Jeśli gleba składa się z piaskowca, szybko wchłania wilgoć, wystarczy więc, aby wypełnić nachylenie płótna na jednym z boków, a także zapewnić systemy drenażowe i odpływy.

Po zakończeniu prac przygotowawczych zacznij tworzyć pierwszą warstwę drenażową ciasta. Aby to zrobić, wypełnione jest 10 - 30 cm drobnego frakcjonowanego kamienia lub odsiewu, jest ono wyrównane za pomocą grabi, zagęszczone.

Zainstaluj krawężnik lub krawężnik

Krawężnik zapewnia nie tylko piękny widok terenu, chroni go, ale także naprawia płytkę, nie pozwala mu się czołgać. Jest instalowany wzdłuż ścieżki w ogrodzie, wzdłuż obwodu samolotu, znajdującego się w pobliżu domu, instytucji publicznych. Prawidłowe zamocowanie krawężnika jest jednym z trudnych etapów, wymaga najwyższej precyzji i uwagi. Bloki powinny wznosić się ponad płytkę w połowie jej wysokości 10-15 cm.

Krawędzie są mocowane na betonowej podkładce przed nałożeniem warstwy piasku za pomocą zaprawy cementowej. Ich wysokość zależy od naprężonej nici i poziomu równości. W razie potrzeby można je podnieść, siedząc za pomocą gumowego młotka. Istnieją również rodzaje ogrodzeń, które nie są widoczne. Takie warianty są instalowane razem z kostką brukową na poduszce cementowo-piaskowej, mocowanej za pomocą metalowych kołków, kawałków zbrojenia.

Przygotowanie podstawy pod płytką

Warstwę piasku kładzie się na żwirze lub gruzie, wyrównuje za pomocą grabi, wypełnia wodą i ubija za pomocą elektrycznego lub ręcznego sabotażu. Po zagęszczeniu jego grubość powinna wynosić 5-10 cm.

Następnie wlej mieszaninę cementu i piasku, otrzymaną przez zmieszanie jednej części cementu z sześcioma częściami piasku z kamieniołomu. Czasami płytki układane są bezpośrednio na ubitym piasku. Mieszanka jest również nawilżona i ubita, wyrównana za pomocą beaconów przy użyciu reguły. Grubość warstwy powinna wynosić 2-4 cm.

W przypadku dużych obciążeń obwód jest nieco inny.Najpierw wylewa się warstwę piasku o grubości 10–15 cm na ubitą glebę, następnie kruszy się kamień lub żwir - 10–15 cm, a na wierzch wylewa się żelbetową płytę o grubości 10–12 cm, na której są już zainstalowane krawężniki, kładzie się latarnie morskie, wylewa się zaprawę cementowo-piaskową 2 -4 cm, wyrównane z regułą.

Układanie płytek

Na piasku, a także na mieszance z cementem, cegła utrzymuje się w równym stopniu. Układanie należy rozpocząć od ściany domu lub od zainstalowanego krawężnika, co jest wygodniejsze, ponieważ jest ustawiane przez znakowanie. Pierwszy rząd pasuje do płaskiej linii. W przypadku układania ukształtowanych elementów, przycinanie, które powinno wypełnić luki między płytkami a ścianą lub krawężnikiem, instaluje się w ostatniej chwili, po zakończeniu podstawowej pracy instalacyjnej.

Płytka może mieć różną grubość, więc niektóre elementy będą musiały wlać mieszaninę, podczas gdy inne usiądą z gumowym młotkiem. Ale wszystkie nawierzchnie powinny być mocno dociśnięte do powierzchni. Również podczas układania cegły konieczne jest obserwowanie szczeliny między poszczególnymi częściami. W zależności od wybranego schematu i rodzaju kostki brukowej kolejne rzędy są układane w stosy.

Jeśli na drodze do muru znajdują się przeszkody w postaci niezbędnej komunikacji inżynierskiej, rur, drzew, to wokół nich można zamontować krawężniki lub cegła będzie się ściśle dopasować. Ale podcięcia są również zamontowane jako ostatnie. Po rozłożeniu pewnej części, patrzą na równomierność szwów, w razie potrzeby są przycinane, a następnie są skrapiane suchą mieszanką cementowo-piaskową i są spłukiwane, aby wypełnić luki między cegłami. Po zakończeniu głównej pracy przejdź do pozostałych pustych przestrzeni między ścianą a płótnem. Aby to zrobić, odetnij płytkę od zmierzonych kawałków.

Fugowanie

Uszczelnij połączenia płytek na kilka sposobów. Jest to niezbędna procedura zapewniająca stabilność i trwałość nawierzchni. Jedna z opcji - mieszanka cementowo-piaskowa. Po dokładnym wyrabianiu suchych składników, wylewa się je na powierzchnię i rozprowadza wzdłuż szwów za pomocą szczotki lub miękkiej miotły. Poziomowanie jest kontynuowane, dopóki materiał nie wypełni szczeliny pod górą. Pozostałości są czyszczone i oblewane wodą z węża.

Możesz również użyć zaprawy cementowej do spoinowania. Wlewa się go w kierunku szwów i dubbinguje gumową kielnią. Natychmiast po wypełnieniu wszystkich rowków, aż roztwór zacznie twardnieć, jego pozostałości są usuwane szmatką. Po kilku dniach, jeśli cement się kurczy, procedurę należy powtórzyć.

Jak dbać o układanie płytek

Płyty chodnikowe bezpretensjonalny materiał, ale wymagają specjalnej opieki z określoną częstotliwością. Tylko przy odpowiednim czyszczeniu będzie działać przez dziesięciolecia. W zależności od pory roku i sposobu użycia należy wybrać specjalne narzędzia.

Latem największym problemem jest kurz i gruz. Możesz sobie z tym poradzić poprzez proste zamiatanie. Poważne zanieczyszczenia usuwa się strumieniem wody. Płytki w miejscach o dużej wilgotności, na przykład przy basenie, fontannie, muszą być pokryte substancjami odpychającymi wodę. Aby wyczyścić płytkę, należy być przy najmniejszym zanieczyszczeniu, zwłaszcza jeśli są to tłuste plamy z samochodu, sadzy, wysuszonego cementu.

Głównym wrogiem kafelków ulicznych w zimie jest lód i śnieg. Szorstkie efekty mechaniczne, takie jak odpryski złomu, w tym przypadku nie będą działać. Lepiej jest stopić mocną skorupę ciepłą wodą lub użyć specjalnych środków chemicznych. Pług śnieżny musi być plastikowy lub drewniany. Aby zabezpieczyć powłokę przed przenikaniem wilgoci, można zastosować rozwiązania hydroizolacyjne. Zastosuj je natychmiast po instalacji.

Wniosek

Płyty chodnikowe - jeden z najlepszych materiałów do dekoracji powierzchni. Własnymi rękami możesz łatwo wykonywać prace przy układaniu torów i platform w kraju, dworku, w ogrodzie, sprawdzać samochód, parkować. Dzięki dużemu wyborowi materiałów budowlanych, kształtów, rozmiarów, kolorów, sposobów układania, przy użyciu kostki brukowej, można rozwiązać każdy problem projektowy dla projektowania krajobrazu.