Porcelana to osobny podgatunek ceramiki. Materiał uzyskuje się przez wypalanie w wysokich temperaturach gliny różnych gatunków (głównie kaolinu) z dodatkiem skalenia, kwarcu i innych zanieczyszczeń (w zależności od receptury). Gotowy produkt w białym kolorze okazuje się twardy, nie przepuszcza wody i tworzy specjalny pierścień podczas stukania. Materiał jest nieporowaty. Cienka warstwa porcelany ma niewielką przezroczystość. Produkcja materiału odbywa się w kilku etapach, tj. Powtarzane kalcynowanie. Około 25% powstałej porcelany jest eliminowane jako małżeństwo, co tłumaczy się złożoną technologią produkcji. Miejscem narodzin tego materiału były Starożytne Chiny. Pierwsza chińska porcelana miała jasnoniebieski i zielony odcień. Mleczno biały, stał się znacznie później.
Później zaczęły pojawiać się nowe rodzaje materiałów: szkliwione (alternatywa dla „ciastek” bez glazury), kości, miękkich (europejski pomysł bez kaolinu). Chińczycy chętnie eksportowali porcelanę do innych krajów, ale tajemnica produkcji materialnej była ściśle przestrzegana, aby utrzymać monopol. Nawet oddzielne „zamknięte” miasto Jingdezhen pojawiło się w tym czasie w Niebiańskim Imperium. Artyle ceramiczne działały tylko przy produkcji porcelany. Aby chronić tajemnice przed szpiegami, miasto było dosłownie zamknięte na noc, pozostawiając wojskowe patrole na ulicach. Chociaż Jingdezhen było centrum porcelany, inne prowincje były również zaangażowane w proces produkcji materiałów. Na przykład w Jiangxi wydobywa się „kamień porcelanowy”, składający się z mieszaniny kwarcu i miki. W tej samej prowincji po raz pierwszy odkryto specjalną glinę, kaolin. Ten, który dawał porcelanową biel. Gotowe produkty pokryte glazurą i malowane. Początkowo istniała moda na niebieskie odcienie, potem na zielone i różowe. Tajemnice chińskiej porcelany były tak dokładnie strzeżone, że wiele z nich zostało bezpowrotnie utraconych. Umiejętności garncarzy z Niebiańskiego Imperium były tak wysokie, że wiele z ich produktów, które przetrwały do naszych czasów, uderzają w ich piękno, ale nadal zachowują tajemnicę technologii ich wytwarzania. A nawet nowoczesne techniki nie pozwalają znaleźć dokładnego „przepisu”. Dla tych, którzy zajmują się modelowaniem w domu i nie są w stanie spalać detali w specjalnych piecach w ekstremalnie wysokich temperaturach, wynaleziono specjalny materiał, zwany zimną porcelaną. Rozważ serię warsztatów na temat jego produkcji w domu i opcji do późniejszego wykorzystania.
Zimna porcelana - co to jest: właściwości i właściwości materiału
Początkujący czasami mylą zimną porcelanę z glinką polimerową. Materiały są zupełnie inne. Jedyną rzeczą, która ich łączy, jest zdolność do twardnienia (glina podczas wypalania i porcelana w kontakcie z powietrzem) i podatność podczas formowania. Argentyna jest uważana za miejsce narodzin zimnej porcelany. W XIX wieku po raz pierwszy wynaleziono tutaj specjalną kompozycję do modelowania artystycznego. W oryginalnej recepturze jako składniki zastosowano olej, skrobię kukurydzianą, glicerynę i klej.
Nowoczesna kompozycja gotowej zimnej porcelany bardzo różni się od oryginału. Materiał jest całkowicie bezpieczny i odpowiedni nawet do kontaktu z uchwytami dla dzieci. Istnieją odniesienia do innego wynalazcy zimnej porcelany, teraz o naszym rodaku. Stworzył oryginalny materiał mniej więcej w tym samym czasie, co mistrzowie argentyńscy, ale innowatorzy działali niezależnie. Ktoś, Piotr Uljanowicz Iwanow, który pracował w Cesarskiej Fabryce Porcelany, zrobił kwiaty, które zadziwiały subtelnością pracy i wdzięku. Do swoich produktów użył specjalnego materiału, zwanego także zimną porcelaną. Wiele jego dzieł przetrwało do dnia dzisiejszego, czego nie można powiedzieć o tajemnicy technologii tworzenia podstaw, która została utracona natychmiast po śmierci mistrza. Nie tak dawno temu próbowali odtworzyć przepis, wykorzystując nowoczesne metody analizy składu kolorów Iwanowa. Próby te zostały uwieńczone sukcesem, ale technologia nigdy nie została ogłoszona szerokiej publiczności. Wielu będzie miało pytanie, co ta masa do modelowania ma wspólnego z prawdziwą chińską porcelaną?
Materiał wizualnie jest bardzo podobny do „oryginału”. Tylko profesjonalista z wyszkolonym okiem może odróżnić produkt wykonany z porcelany, który twardnieje w powietrzu od prawdziwego. Materiał jest używany do rzeźbienia małych produktów (głównie realistycznych kolorów). Wysokiej jakości zimna porcelana nie boi się krótkotrwałego kontaktu z wodą, ale niektóre kompozycje mogą zmięknąć, jeśli produkt z nich zostanie wprowadzony do wody na dłużej niż 30 minut. W zimnie staje się bardzo krucha i krucha, dlatego wymaga ostrożnego obchodzenia się. Niezbędne jest przechowywanie materiału tylko w szczelnie zamkniętym pojemniku lub ciasno związanej torbie, aby nie stwardniał z wyprzedzeniem. Podczas pracy zimna porcelana z łatwością przybiera dowolny kształt, może być rozwijana i nakładana za pomocą stosu najlepszych wzorów na powierzchni (na przykład smugi ulotki). Materiał jest dość mocny i nie pokryty pęknięciami. Ma margines elastyczności, a dobrze zwinięte arkusze mogą być nawet lekko skręcone w utwardzonej formie.
Podobnie jak każdy inny materiał, który wysycha z powodu utraty wilgoci, zimna porcelana kurczy się. Należy to uwzględnić podczas pracy, aby gotowe kwiaty nie okazały się zbyt małe.
Niezależna produkcja materiału
Zimna porcelana jest dostępna w każdym sklepie, w którym dostępna jest szeroka gama materiałów dla kreatywności. Jeśli z jakiegoś powodu mistrz zdecyduje się zaoszczędzić pieniądze, możesz zrobić ten materiał w domu. To naprawdę nie jest takie trudne, jak mogłoby się wydawać na pierwszy rzut oka. Rozważ więcej niż pięć popularnych sposobów, wśród których na pewno znajdziesz odpowiedni dla siebie.
Klasyczny przepis
Klasyczna receptura odpowiada niemal wszystkim przepisom stosowanym przez argentyńskich mistrzów formowania. Do pracy będzie wymagane:
- 200 gramów skrobi kukurydzianej.
- 200 g kleju PVA.
- 2 łyżki. łyżki gliceryny.
- 1 łyżka. łyżka kremu dla niemowląt (zamiast masła)
Klej wlewa się do pojemnika (nie tylko aluminiowego) i do płynu dodaje się łyżeczkę kremu dla niemowląt. Pot stawia na powolny ogień. Teraz musisz dodać glicerynę i skrobię. Równolegle z podgrzaną masą należy dokładnie zagnieść drewnianą łopatką. Przygotowanie do testu „zimna porcelana” będzie gotowe, gdy jego konsystencja zbliży się do twarogu. Gdy tylko zgęstnieje, zdejmij rondel z ognia i wyciągnij z niego zawartość. Kawałek gorącego ciasta umieszcza się na drewnianej desce, obficie posmarowanej tym samym kremem. Pozwolono mu ostygnąć i przystąpić do wyrabiania. Proces ten nie różni się od przygotowania zwykłego ciasta z mąki do ciast lub pierogów. Masa powinna być jednorodna i lotna. Domowa zimna porcelana jest gotowa.
Oryginalny przepis
Ten oryginalny przepis pozwala uzyskać idealnie białe ciasto dzięki zastosowaniu soku z cytryny i benzoesanu sodu. Do pracy musisz wziąć:
- 500 g kleju.
- 250 gramów ryżu lub skrobi pszennej.
- 1 łyżka. łyżka benzoesanu sodu.
- 1 łyżka. łyżka soku z cytryny.
- 1 łyżka. łyżka stearyny.
- 2 łyżki. łyżki gliceryny.
- 2 łyżki. łyżki płynnej konsystencji wazeliny.
- 1 łyżka. łyżka specjalnej emulsji, ciasto wybielające.
Zimna porcelana jest gotowana na patelni z wysokimi bokami. Najpierw wymieszaj klej i skrobię. Następnie dodaj resztę składników do masy i rozpal ogień. Początkowo ciasto będzie wodniste, a gdy się zagotuje, zacznie stopniowo gęstnieć. Najważniejsze jest, aby nie pozwolić mu „płonąć”, mieszając się w czasie. Następnie masa będzie przypominać twaróg i ostatecznie stanie się elastyczna, jak glina modelarska dla dzieci. Głównym warunkiem „gotowości” zimnej porcelany jest swobodne przyklejanie się do ścian patelni.
Przepis na skrobię kukurydzianą
Skrobia kukurydziana jest stosowana w prawie każdym przepisie. Ten sam składnik był obecny w oryginalnej kompozycji pierwszej argentyńskiej zimnej porcelany. Skrobi kukurydzianej nie można nazwać niezbędną. Zamiast tego możesz wziąć ziemniaki, pszenicę lub ryż, ale powinieneś wziąć pod uwagę charakterystykę wypływającej z niej pasty. Pierwsza opcja, uzyskana z bulw ziemniaka, w kontakcie z cieczą daje prawie przezroczystą masę o dużej lepkości. Gliny i skrobia kukurydziana są podobne pod wieloma względami. Mają mleczny odcień. W porównaniu ze skrobią ziemniaczaną mają mniejszą lepkość. Proszek z ryżu, jakby „wybielał” masę, jak kreda. Skrobia kukurydziana jest uważana za idealną do zimnej porcelany właśnie ze względu na specjalne właściwości pasty, które nadają produktowi pożądaną elastyczność, ale nie czynią ich zbyt twardymi lub odwrotnie, giętkimi. Z tego powodu prawie każdy przepis (z rzadkimi wyjątkami) zawiera dokładnie ten składnik.
Produkcja w kuchence mikrofalowej
Przygotowanie zimnej porcelany w kuchence mikrofalowej wymaga:
- 200 g kleju.
- 1 łyżka. łyżka gliceryny.
- 1 łyżeczka kwasu cytrynowego.
- 1 łyżka. łyżka do kremu lub mleka dla niemowląt.
- 200 g skrobi kukurydzianej lub ryżowej.
Wszystkie składniki, z wyjątkiem skrobi, są dokładnie mieszane w przezroczystych pojemnikach szklanych. Następnie masa jest wysyłana do kuchenki mikrofalowej. Czas jego ogrzewania musi być ustalony indywidualnie empirycznie, ponieważ moc mikrofal może być inna. Głównym znakiem „gotowości” ciasta jest aktywne tworzenie pęcherzyków, które tworzą „czapkę”, która szybko się wkrada, jak w mleku. Następnie zbiornik musi zostać natychmiast usunięty. Nie pozwalając, by ciasto ostygło, wlej do niego skrobię i powoli zagniataj. Najpierw łyżką, gdy masa jest ściśnięta, zaczynają pracować rękami. Kiedy ciasto staje się elastyczne i gęste, jest prawie gotowe, pozostaje tylko dać mu trochę czasu na „relaks”.
Receptura formaldehydowa
W przypadku tego przepisu nie stosuje się formaldehydu w czystej postaci, ale jego roztwór zwany formaliną, który jest swobodnie sprzedawany w aptekach. Ten związek jest znany jako jedno z najlepszych rozwiązań balsamowania. Jest toksyczny, dlatego niemożliwe jest kontaktowanie się z błonami śluzowymi i otwartymi miejscami skóry. Możesz pracować tylko w rękawicach. Nie wdychaj oparów formaliny. Chronić przed dziećmi. W poniższym przykładzie obecny będzie również roztwór formaldehydu, dlatego należy zachować takie same środki ostrożności. Poniżej znajduje się przepis na zrobienie dużego kawałka ciasta. Jeśli masy do modelowania wymagają minimum, możesz wziąć mniej składników, ale w odniesieniu do podanych proporcji. Tak więc praca będzie wymagana:
- 600 gramów skrobi kukurydzianej.
- 600 g kleju na bazie winylu.
- 150 g zimnej wody.
- 1 łyżka. kremowa łyżka dla dzieci.
- 1 łyżka. łyżka oleju roślinnego.
- 1 łyżka. łyżka kwasu stearynowego, która uratuje gotowy produkt przed pęknięciami.
- 1 łyżka. łyżka formaliny.
W razie potrzeby do kompozycji zimnej porcelany można dodać barwnik spożywczy lub mieszaninę 1-2 łyżek. łyżki skrobi ryżowej i 1 łyżeczka benzoesanu sodu, jeśli trzeba dużo wybielać. Składniki:
- Najpierw do kleju dodaje się skrobię i krem dla niemowląt, masło.
- Następnie wodę, kwas stearynowy i formalinę miesza się z masą.
Ciasto powinno być ciasne, ale elastyczne.
Fajny sposób
Do przygotowania zimnej porcelany recepta bez gotowania będzie potrzebować:
- 200 g skrobi ryżowej.
- 200 g suchej kredy.
- 400 g kleju na bazie winylu.
- 6 łyżeczek płynnej konsystencji wazeliny.
- 6 kropli formaliny.
Najpierw musisz wymieszać skrobię i kredę. Następnie proszek wlewa się klejem i dodaje do niego wazelinę. Ciasto jest dokładnie ugniatane, po czym dodaje się formalinę. Masa ugniata się ponownie do ostatniego równomiernie rozłożonego składnika. Jeśli gotowe ciasto okazało się zbyt „chłodne”, można dodać do niego trochę zimnej wody. Jeśli natomiast masa jest zbyt ciągliwa i słabo zachowuje swój kształt, dodaje się do niej trochę więcej skrobi lub kredy. W procesie mieszania składników można wlać barwnik spożywczy, jeśli chcesz uzyskać ciasto o określonym kolorze.
Przepis bez kleju
Możesz zrobić zimną porcelanę i bez użycia kleju. Lakoniczna lista składników dla takiego mastyksu obejmuje:
- 100 skrobi kukurydzianej.
- 100 g sody.
- 100 g zimnej wody.
Wszystkie składniki są mieszane w rondlu emaliowanym lub na patelni z wysokimi bokami. Pojemność na mały ogień. Gdy masa zaczyna bańkować, jest lekko mieszana, trzymając małe grudki razem w jedną dużą. Po odparowaniu wody i zagęszczeniu ciasta, pojemnik usuwa się z ciepła. Ostrożnie, specjalne narzędzie (najlepiej dużą łyżkę), które wyjmuje się z patelni i kładzie na drewnianej desce do ostygnięcia. Nie możesz wziąć mastyksowych rąk, bo jest gorąco. Gdy temperatura ciasta spada, należy go ostrożnie zagnieść do konsystencji miękkiej gliny. Lepiej jest pracować z masą po „odpoczynku” przez kilka godzin, a nie natychmiast po ochłodzeniu.
Zasady i cechy pracy z materiałem
Podczas pracy z zimną porcelaną należy przestrzegać szeregu zasad:
- Nie zostawiaj materiału w otwartym pojemniku lub opakowaniu. Szybko stwardnieje w kontakcie z powietrzem. Zmiękcz to z powrotem nie jest już możliwe.
- Porcelana o różnych odcieniach twardnieje nawet szybciej niż zwykła biel. Jeśli zdecydujesz się ugotować masę własnymi rękami, lepiej nie składować jej do wykorzystania w przyszłości, ale natychmiast dokonaj wymaganej kwoty za jeden produkt w tej chwili.
- Podczas pracy z kwasami i formaliną nosić gumowe rękawice.
Nie zostawiaj dzieci samych z zimną porcelaną. Materiał może przypominać dziecku zwykłe ciasto, dlatego chce wypróbować kawałek do smaku.
Niezbędne narzędzia do pracy
Aby pracować z zimną porcelaną, potrzebujesz takich samych narzędzi, jak do modelowania z gliny polimerowej, gliny lub masy uszczelniającej. Minimalny zestaw urządzeń obejmuje:
- Specjalna deska lub dywanik, który zaoszczędzi powierzchnię stołu przed kontaktem z „testem”.
- Zestaw siekaczy i stosów.
- Szablony, kształty, cewniki.
- Dodatkowy wystrój.
Do barwienia za pomocą pędzli ze szczeciną o różnym stopniu „puszystości”. ” Niektóre elementy rzemiosła będą musiały być połączone klejem. Aby to zrobić, potrzebujesz włosia (szczotka o zwiększonej sztywności).
Jak malować zimną porcelanę
Zimną porcelanę można malować na dwa sposoby:
- Dodaj barwnik na etapie wyrabiania ciasta. Następnie gotowa masa uzyska jednolity odcień.
- Pomaluj produkt po utwardzeniu porcelany. Ta opcja jest odpowiednia dla rzemiosła, które musi być pomalowane w różnych kolorach, z kontrastowymi krawędziami i gładkimi przejściami, gdzie odcienie są mieszane.
W procesie wytwarzania zimnej porcelany dodaje się do niej suchą temperę lub barwnik spożywczy. Po utwardzeniu produkty wykorzystują również farby temperowe, akrylowe, gwaszowe, a nawet akwarelowe, pastelowe. Jak wiadomo, ostatni rodzaj barwnika jest podobny do kredy i obsypany produktem. Aby kompozycja została naprawiona, rękodzieło utrzymuje się przez około 5 minut nad parą, która lekko zmiękcza powierzchnię zimnej porcelany i „wchłania” farbę. Możesz naprawić kolor lakierem.
Co można zrobić
Robią spinki do włosów, biżuterię kostiumową, trójwymiarowe obrazy (murale), biżuterię na ubrania, statuetki, małe rzeźby, figurki zwierząt, twarze lalek i ręce / stopy, miski, miski, małe pnie, miniaturowe domy i zabawki, dekoracyjne naczynia z zimnej porcelany. Ten materiał jest idealny do tworzenia przyborów kuchennych w domku dla lalek lub do ozdabiania stołu „szaloną herbatą” w najlepszych tradycjach Lewisa Carrolla. Lista opcji może być kontynuowana przez bardzo długi czas. Rozważmy kilka przykładów, które wyraźnie pokazują możliwości zimnej porcelany.
Kwiaty
Porcelana została nam przedstawiona przez Chiny, a ceramika florystyczna przez Japonię. Oba kraje wniosły ogromny wkład w rozwój „dzieł sztuki”. Głównym zadaniem mistrza przy tworzeniu kwiatów jest ich maksymalny realizm. Zimna porcelana jest idealna do tworzenia delikatnych pąków i najlepszych płatków. Oprócz podstawowego materiału, praca będzie wymagała drutu florystycznego, który będzie odgrywał rolę szkieletu, oraz specjalnego kleju na bazie lateksu do mocowania poszczególnych części kompozycji.
Figurki / zabawki
Zimna porcelana to świetne miniaturowe zabawki. Takie postacie mogą ozdobić domowe kolekcje miłośników ceramiki, półki z książkami i fotografiami, kulinarne arcydzieła gospodyni. Na przykład, materiał może być użyty do zrobienia narzeczonej na tort weselny lub bohaterów ulubionych kreskówek dziecka z okazji urodzin. Inną opcją wykorzystania materiału jest twarz, ramiona i nogi dużych szmacianych lalek. Pomogą przekazać subtelne emocje na twarzy lub twarzy, ale nie nadadzą kompozycji dodatkowego ciężaru. Napraw „maskę” zimnej porcelany klejem na wypchanej podstawie głowy. Dłonie i stopy są umieszczone na drucie ramy bagażnika.
Zastosowanie porcelany do dekoracji
Zimna porcelana może działać nie tylko jako główny materiał na produkt, ale także do dekoracji niektórych jego części. Małe kwiaty, motyle, gałązki, figurki wykonane z tego materiału są często używane do zdobienia gotowych wazonów, ramek do zdjęć lub obrazów, filiżanek do kawy i herbaty, butelek, czajników. Napraw porcelanową dekorację klejem. Materiał nadaje się do wszelkich powierzchni: drewna, plastiku, metalu, ceramiki.
Biżuteria
Из холодного фарфора получаются необычные украшения: медальоны, брошки, серьги, клипсы, браслеты, кулоны, заколки. Oczywiście materiał zdobi tylko podstawę, ale detal obrazu wygląda naprawdę elegancko i stylowo, zwłaszcza w warunkach dużego zapotrzebowania na ręcznie robione produkty. Zimna porcelana jest zazwyczaj wykonywana miniaturowe pąki kwiatowe, liście, ważki, motyle, plastry owoców, jagody, koraliki.
Jak wysuszyć gotowy produkt
Sucha porcelana z zimnej porcelany może być naturalna i przyspieszona. Pierwszy raz trwa od kilku dni do tygodnia. Aby przyspieszyć proces suszenia, produkt można umieścić w piekarniku (średnia temperatura 180-200 stopni). Po „wypieczeniu” rzemiosła przez kilka godzin, należy go pozostawić na 12 godzin, aby ostygł i wysuszył się.
Wniosek
Spotkaliśmy się więc z tak wspaniałym materiałem jak zimna porcelana. Stanie się godną alternatywą dla gliny polimerowej, do której przyzwyczaiło się wielu mistrzów. Oczywiście, z tą porcelaną (poza wyglądem) nie ma prawie nic wspólnego. Być może ci, którzy nadali nazwę nowemu materiałowi, postanowili pokazać ironię. Tylko bogaci ludzie mogli sobie pozwolić na naturalną porcelanę wysokiej jakości wcześniej, podczas gdy jej „zimny” imiennik był powszechnie dostępny, a jak już rozumiemy z lekcji mistrzowskich, można go łatwo zrobić w domu. Dwie „porcelany”, które zajmują zupełnie inne nisze w ceramice i modelowaniu, ale jednocześnie oba z ręki mistrza zamieniają się w ozdoby o niezwykłej urodzie i wdzięku.
Zostaw Swój Komentarz